Zmysłowi.

Liliana.

"Z czystej przyjemności, by się unieść

teraz, gdy porwał mnie prąd

już nie mogę ani spać ani jeść

jak to czynią porządni ludzie

Wspomnienie po tobie pozostało

wpięte jak broszka w poduszkę.

Te twoje męskie dłonie,

zapach twoich pleców

I to, co nienazwane

a zdobyło twoje spojrzenie."

Zbigniew.

"I ten rodzaj bólu

Tylko czas może uleczyć

Dlatego coraz trudniej jest mi pozwolić Ci odejść

Nie mogę nic zrobić

Bez myślenia o Tobie

Dlatego coraz trudniej jest mi pozwolić Ci odejść

Jeśli jest pigułka,

Która pomoże mi zapomnieć

Bóg wie, że jeszcze jej nie znalazłem

Chociaż bardzo bym chciał

Boże, staram się..."